Objawienie - Apokalipsa MP3

wtorek, 30 grudnia 2014

Apokalipsa św. Jana - wg Biblii Poznańskiej - tekst



Objawienie,
Apokalipsa św. Jana
(wg Biblii Poznańskiej)

Rozdział 1


(1) Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg, aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem, a (On) wysławszy swego anioła oznajmił przez niego za pomocą znaków słudze swojemu Janowi. (2) Ten poświadcza, że wszystko, co widział, jest słowem Bożym i świadectwem Jezusa Chrystusa. (3) Szczęśliwy, który czyta, i (ci) którzy słuchają słów Proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska. (4) Jan do siedmiu Kościołów, które są w Azji: Łaska wam i pokój od Tego, który jest, który był i który przychodzi, i od siedmiu Duchów, które są przed Jego tronem, (5) i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swoją krew uwolnił nas od naszych grzechów (6) i uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga, Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. (7) Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak (jest): Amen. (8) Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, który jest, który był i który przychodzi, Władca wszech rzeczy. (9) Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa. (10) Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby (11) mówiącej: "Co widzisz, zapisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu, Smyrny, Pergamu, Tiatyry, Sardów, Filadelfii i Laodycei". (12) I obróciłem się, chcąc widzieć, co za głos do mnie mówił, a obróciwszy się ujrzałem siedem złotych świeczników, (13) i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego (w szatę) do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. (14) Głowa Jego i włosy białe jak biała wełna, jak śnieg, a oczy Jego jak płomień ognisty. (15) Stopy Jego podobne do drogocennego metalu jak gdyby w piecu rozżarzonego, a głos Jego jak głos wielu wód. (16) W prawej ręce miał siedem gwiazd i z Jego ust wychodził miecz obosieczny, ostry. A Jego wygląd - jak słońce, kiedy jaśnieje w swej mocy. (17) Kiedym Go ujrzał, upadłem do Jego stóp jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: "Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni, (18) i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. (19) Zapisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co potem musi się stać. (20) A oto tajemnica siedmiu gwiazd, któreś ujrzał w mojej prawej ręce, i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd - to aniołowie siedmiu Kościołów, a siedem świeczników - to siedem Kościołów".

Cały tekst księgi Apokalipsy wg Biblii Poznańskiej w pliku PDF znajduje się pod adresem:  https://drive.google.com/file/d/0B7lUcOKZylQ8NjlkMUpwQ3g1STg/view?usp=sharing


Jednocześnie zakończyłem pracę nad zarchiwizowaniem studium - Objawienie w 365dni, rozdział po rozdziale, do plików PDF. Zostały one umieszczone w dwóch miejscach;

http://zajezusem.pl/index.php?num=6337

poniedziałek, 29 grudnia 2014

Rozdział 22:21

Łaska Pana Jezusa niech będzie z wszystkimi. Amen. BW
Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi! BT
Łaska Pana Jezusa [niech będzie] z wszystkimi. NP

Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z wami wszystkimi. Amen. BG


Przeczytajmy jeszcze dwa fragmenty z Obj. 1:4 i z 1 Kor. 1:3-8 „Jan do siedmiu zborów, które są w Azji: Łaska wam i pokój od tego, który jest i który był, i który ma przyjść, i od siedmiu duchów, które są przed jego tronem”; „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. Dziękuję Bogu zawsze za was, za łaskę Bożą, która wam jest dana w Chrystusie Jezusie, Iżeście w nim ubogaceni zostali we wszystko, we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, Ponieważ świadectwo o Chrystusie zostało utwierdzone w was, Tak iż nie brak wam żadnego daru łaski, wam, którzy oczekujecie objawienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który też utwierdzi was aż do końca, tak iż będziecie bez nagany w dniu Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

W oryginale wiersz ten mamy zapisany w ten sposób: η του κυριου ημων ιησου χριστου μετα παντων υμων αμην (hē tou kyriou hēmōn iēsou christou meta pantōn hymōn amēn) Łaska Pana naszego Jezusa Pomazańca ze wszystkimi wami amen [zaprawdę].

Słowo łaska gr. χαρις (charis) łac. gratia (gratis – za darmo) ma bardzo szerokie znaczenie. W słoniku grecko – polskim informacja na temat tego słowa zajmuje półtorej strony. Słowo to można przetłumaczyć na; urok, wdzięk, powab, chwała, sława, łaska, życzliwość, uprzejmość, przychylność, powodzenie u kogoś, wdzięczność, dziękczynienie, przysługa, dobrodziejstwo, pobłażać, folgować, mieć przyjemność, zadowolenie, rozkosz, upodobanie w czymś, ofiara dziękczynna, upodobanie, wzgląd na kogoś, hojność, szczodrość, szczególny dar od Boga.

Podobną definicję słowa łaska znajdujemy w słowniku etymologicznym języka polskiego W. Borysia. Czytamy tam, że łaska w XIV wieku oznaczała życzliwość, miłosierdzie, litość, dobroć. Polskie łaska pochodzi od czeskiego laska, które oznaczało; miłość, pieszczotę, łaszenie się, schlebianie, przymilanie się. Słowo łaskotać pochodzi od słowa laskati, które oznacza też; okazywać pożądanie, głaskać, pieścić.

W języku polskim słowo łaska ma czasami negatywne zabarwienie. Litościwa łacha. Ludzie mówią, ja łachy nie potrzebuję. Myślę, że jest potrzeba zastanowienia się nad bogactwem słowa łaska. W języku rosyjskim łaska jest pisana jako благодать, co można przetłumaczyć dać dobro, w języku angielski grace znaczy; grację, wdzięk, powab, prolongatę terminu płatności długu, modlitwę przed i po jedzeniu, zrobić komuś zaszczyt, ozdobić, adorować, uświetnić, oddać honor.

Zatem dobrą definicją biblijnej łaski jest niezasłużona bliskość, życzliwa przychylność i dobrotliwość Boga okazywana człowiekowi.

Tak rozumiana łaska jest bardzo potrzebna ludziom, szczególnie gdy w tle mamy wszystkie te ponure apokaliptyczne wydarzenia i zapowiedzi wylania gniewu Bożego.

Przypomnijmy sobie tekst z szóstego rozdziału; „I mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie, I przed gniewem Baranka, albowiem nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać?” Obj. 6:17

Któż się może ostać. Tylko przez Jezusa Chrystusa, jesteśmy usprawiedliwieni i możemy stać się uczestnikami tej łaski i dobrotliwości Boga. Jest ona ochroną przed konsekwencjami grzechu i buntu wobec Boga. Dzięki łasce Bożej możemy uniknąć jeziora ognistego i życia w potępieniu, życia na zewnątrz Nowego Jeruzalem.  Potrzebna jest jednak nasza decyzja, chcę... Pamiętajmy o zasadzie albo... albo...  „Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z wami wszystkimi” jest nie tylko dobrym życzeniem apostoła  Jana, ale też pełnym pokory zawołaniem; - "Boże bądź nam miłościw" lub pięknie po rosyjsku, Господи, помилуй (Gospodi Pomiłuj).

Wiersz ten zawiera tytuły Pana Jezusa, że jest Panem (Kyrios), Jezusem (Bóg jest zbawieniem) i Chrystusem (Mesjaszem, Pomazańcem, Wybrańcem). Tłumaczenia BW, BT pomijają tytuł Chrystusa. Pomijają też słowo Amen. Czy ktoś ujął dwa słowa, czy je dodał, tego nie wiemy.

I któż się może ostać ?


Słowo Boże mówi, że ostoją się ludzie ocaleni przez Jezusa, usprawiedliwieni krwią Jego, ci którzy uwierzą i przyjmą Go jako swojego Pana i Zbawiciela. Którzy teraz uwierzą i powiedzą, tak chcę być ocalony, chcę ostać się w tym trudnym czasie. Jeżeli jeszcze nie znalazłeś tego schronienia posłuchaj proroka Sofoniasza i szukaj Pana.

 „Zanim staniecie się jak plewa, którą wiatr unosi, zanim was dosięgnie żar gniewu Pana, zanim zaskoczy was dzień gniewu Pana! Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie jego prawo! Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dniu gniewu Pana.” Sof. 2:2-3

„Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz przestępstwo resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w łasce?” Mich. 7:18

„Tym bardziej więc teraz, usprawiedliwieni krwią jego, będziemy przez niego zachowani od gniewu. Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna jego, tym bardziej, będąc pojednani, dostąpimy zbawienia przez życie Jego.” Rzym. 5:9-10

„I oczekiwać Syna jego z niebios, którego wzbudził z martwych, Jezusa, który nas ocalił przed nadchodzącym gniewem Bożym.” 1 Tes. 1:10

„Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na zbawienie przez naszego Pana Jezusa Chrystusa” (1Tes. 5:9). Chwała Bogu!

"Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka." Jan. 14:27

„Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Mat. 28:20

„Wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.” Rzym. 1:7

Życzenie komuś łaski, łaski i pokoju było w czasach Jana pięknym życzeniem. Tak rozpoczynają się, bądź kończą listy apostolskie do zborów. Tak prawdopodobnie kończyły się listy innych chrześcijan do współbraci. Takie piękne życzenie, a zarazem modlitwa jest zawarta w ostatnim wierszu Nowego Testamentu.

Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z nami wszystkimi. Amen.

sobota, 27 grudnia 2014

Rozdział 22:20

Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu! BW

Mówi Ten, który o tym świadczy: Zaiste, przyjdę niebawem. Amen. Przyjdź, Panie Jezu! BT

Mówi Ten, który oto zaświadcza: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przychodź, Panie Jezu! NP

Tak mówi ten, który świadectwo daje o tych rzeczach: Zaiste, przyjdę rychło. Amen. I owszem przyjdź, Panie Jezusie! BG


Dzisiaj opowiem jak powstawała część moich komentarzy. Czasami zdawało mi się, że już jestem gotowy by zamieścić komentarz do danego fragmentu. Ale coś wewnątrz wstrzymywało mnie, poczekaj jeszcze trochę, nie wstawiaj tego dzisiaj, poczekaj do jutra. Tak samo było i z dzisiejszym wierszem. I dzisiaj przyszła myśl. Zwróć uwagę na słowo Amen. I od tego słowa chcę zacząć.

Amen

"To mówi ten który jest Amen” Obj. 3:14 Słowo „amen” αμην (amēn) pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza pewność, prawdę. Często bywa tłumaczone jako: zaprawdę, ręczę za to, niech się tak stanie, oraz tak jest naprawdę. To jest jak postawienie kropki na końcu zdania. Powiedziałem i to co powiedziałem nie ulega zmianie. Co postanowiłem, spełnię. Ktoś policzył, że Pan Jezus użył słowa „amen” ponad 50 razy, w tym 27 razy w ewangelii Jana, w takich słowach jak zaprawdę, zapewniam was, ręczę za to co mówię. Słowo Amen w Biblii używano dla potwierdzenia Bożych Słów. Amen było gwarantem, że coś nie jest fikcją, ale jest prawdą. Jeden z komentatorów Słowa podaje jeszcze jedną wartą uwagi myśl. „Słowo Amen nazywane jest przez rabinów Bożą pieczęcią i używane na potwierdzenie prawdziwości Bożych Słów, co znaczy ”tak jest” lub ”taka jest prawda”.

„Ezdrasz pobłogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy swoje ręce odpowiedział: Amen, amen! Następnie skłonili swoje głowy i oddali Panu pokłon z twarzami zwróconymi ku ziemi.” Nehem. 8:6

„Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! Niech wszystek lud powie: Amen! Alleluja!” Ps. 106:48

Amen kończy modlitwę. Amen kończy nabożeństwo. Czytanie i słuchanie Księgi Objawienia jest jak nabożeństwo. Jest kazaniem, uwielbieniem, zachęceniem, napomnieniem. Jest też nabożeństwem ewangelizacyjnym. Na koniec tego nabożeństwa możemy powiedzieć. Nic dodać, nic ująć. Amen.

„I uczynił nas rodem królewskim, kapłanami Boga i Ojca swojego, niech będzie chwała i moc na wieki wieków. Amen.” Obj. 1:6; „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen.” Obj. 1:7; „A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Ten, który jest Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego:” Obj. 3:14; „A cztery postacie mówiły: Amen. Starcy zaś upadli i oddali pokłon.” Obj. 5:14; „A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu, Mówiąc: Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.” Obj. 7:11-12; „I upadło dwudziestu czterech starców, i cztery postacie, i oddały pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen, Alleluja!” Obj. 19:4; „Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu!” Obj. 22:20; „Łaska Pana Jezusa niech będzie z wszystkimi. Amen.” Obj. 22:21

Przyjdź

Kolejnym ważnym słowem jest wyraz - Przyjdę, przyjdź. Greckie słówko ερχομαι (erchomai) przychodzić, ma wiele znaczeń. Widać w zamieszczonej poniżej ilustracji z fragmentem ze słownika grecko – polskiego.

W ostatnim rozdziale Księgi Objawienia pada trzykrotne ελθε (elthe) przyjdź. Duch wraz z Oblubienicą wołają, - Przyjdź. Ten kto słyszy niech powie do siebie i do innych, - Przyjdź. Dalej w wierszu dwudziestym mamy prośbę, tęsknotę, błagalną modlitwę Jana skierowaną do Pana Jezusa, - Przyjdź Panie Jezu. Od chwili zapisania tych słów, stały się one pragnieniem wszystkich uczniów i sług Jezusa, we wspólnotach rozsianych na przestrzeni wieków po całej ziemi

Słowo "przyjdź", zawiera w swojej treści, oczekiwanie, tęsknotę, jakąś zachętę i zaproszenie. "Przyjdź" - znalazło swoje zaszczytne miejsce w Modlitwie Pańskiej, gdy modlimy się „Przyjdź Królestwo twoje,” "Przyjdź" - usłyszał Piotr od Pana, by wyszedł z łodzi i przyszedł do Niego po wodzie. Słowo "przyjdź" skierował Pan do bogatego młodzieńca aby ten sprzedał, co posiada, rozdał ubogim, a następnie by przyszedł i naśladował Go. Do uczni skierował zaproszenie „Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi!” Kiedy natknął się na Mateusza i jemu powiedział, „Pójdź za mną.”

"Przyjdź i włóż na nią ręce", zawołał przełożony synagogi, gdy jego córeczka była bliska śmierci. Pan Jezus zwraca się do spracowanych i obciążonych, „Pójdźcie do mnie, a Ja wam dam ukojenie.”

Pan Jezus opowiada przypowieść o pewnym człowieku, który przygotował wielką wieczerzę i zaprosił wielu, a ten posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: Przyjdźcie, bo już wszystko gotowe. I poczęli się wszyscy jeden po drugim wymawiać. W innej przypowieści Pan Jezus opowiada o złym słudze, który rzekł w sercu swoim: Pan mój zwleka z przyjściem, i zaczął bić sługi i służebnice, jeść, pić z pijakami i upijać się. (Łuk. 12:45-46)

W Księdze Objawienia słowa ; przyjdź, przyjdę odkrywają kluczową rolę. „Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz.” Obj. 2:5; „Upamiętaj się więc; a jeżeli nie, przyjdę do ciebie wkrótce i będę z nimi walczył mieczem ust moich.” Obj. 2:16; „Trzymajcie się tylko mocno tego, co posiadacie, aż przyjdę.” Obj. 2:25; „Pamiętaj więc, czego się nauczyłeś i co usłyszałeś, i strzeż tego, i upamiętaj się. Jeśli tedy nie będziesz czujny, przyjdę jak złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię zaskoczę.” Obj. 3:3; „Przyjdę rychło; trzymaj, co masz, aby nikt nie wziął korony twojej.” Obj. 3:11; „I oto przyjdę wkrótce. Błogosławiony, który strzeże słów proroctwa tej księgi.” Obj. 22:7; „Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku.” Obj. 22:12; „A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota.” Obj. 22:17; „Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu!” Obj. 22:20

Pan mówi; "Zaiste, przyjdę rychło", ερχομαι (erchomai) przychodzę ταχυ (tachy) szybko, spiesznie, tak szybko jak tylko to będzie możliwe, rychło, co tchu najszybciej, jak tylko to będzie możliwe.

Panie Jezu!

Księga Objawienia pokazuje nam, sługom Jezusa, że On jest dla nas nie tylko Jezusem, ale i naszym Panem. Słowo Pan ma tutaj również ogromne znaczenie, szczególnie dzisiaj, gdy współczesna, modernistyczna teologia czyni z Pana kolegę, kumpla, ziomala. Tymczasem On nadal jest i Panem i Zbawicielem. Panem panów i Królem królów.

„Albowiem nie siebie samych głosimy, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, o sobie zaś, żeśmy sługami waszymi dla Jezusa.” 2 Kor. 4:5

Bądźcie cierpliwi

"Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz.  Bądźcie i wy cierpliwi, umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie." Jak. 5:7-8

Bądź cierpliwy. Nie zniechęcaj się oczekiwaniem Pana. Zgłębiając historię pierwszych wieków chrześcijaństwa widzimy, że wspólnoty uczniów Jezusa, po trzech wiekach doświadczeń i tęsknego wyczekiwania postanowiły, za czasów Konstantyna wziąć sprawy w swoje ręce, a potem chrześcijaństwo zapadło w kilku wiekowy sen. Pojawili się także szydercy, "zniechęcacze" którzy mówią gdzież jest wasz Pan. Wywierają presję by uwierzyć w ich zwiedzenie. Mówią bowiem; Pan nie przyjdzie po kościół dopóki ten nie zaprowadzi sam królestwa na tej ziemi. Zniecierpliwieni biorą sprawy w swoje ręce. Tak jak kiedyś Saul. Oczekujmy...

"Oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa," Tyt. 2:13

„Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz. Bądźcie i wy cierpliwi, umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie.” Jak. 5:7-8

„Wiedzcie przede wszystkim to, że w dniach ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami, którzy będą postępować według swych własnych pożądliwości. I mówić: Gdzież jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia.” 2 Piotr. 3:3-4

„Bo jeszcze tylko mała chwila, A przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał;” Hebr. 10:37




czwartek, 25 grudnia 2014

Rozdział 22:18,19

18, 19. Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi: Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze; A jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze. BW
 

Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze. A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia i w Mieście Świętym - które są opisane w tej księdze. BT

Ja zaświadczam każdemu, kto słucha słów proroctwa tego zwoju: Jeśli ktoś [coś] do nich dołoży, dołoży mu Bóg klęsk opisanych w tym zwoju; a jeśli ktoś [coś] odejmie ze słów tego zwoju proroctwa, odejmie Bóg jego udział w drzewie życia i w świętego Mieście, opisanych w tym zwoju. NP.

 

A oświadczam się każdemu słuchającemu słów proroctwa księgi tej: Jeźliby kto przydał do tego, przyda mu też Bóg plag opisanych w tej księdze; A jeźliby kto ujął ze słów księgi proroctwa tego, odejmie też Bóg część jego z księgi żywota i z miasta świętego, i z tych rzeczy, które są napisane w tej księdze. BG

And if any man shall take away from the words of the book of this prophecy, God shall take away his part out of the book of life, and out of the holy city, and from the things which are written in this book. KJV

„Każde słowo Pana jest prawdziwe. On jest tarczą dla tych, którzy mu ufają. Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie zganił i nie uznał za kłamcę.” Przyp. 30:5-6


Do napisania komentarza do tych dwóch wierszy zbierałem myśli, chyba od początku studium. Te wiersze wytyczały mi granicę, i chyba po to są, granicę pomiędzy zbytnim gadulstwem, a przemilczeniem spraw ważnych.  Zasiadając do słuchania tej Księgi trzeba wykazać się maksimum staranności, aby nie usłyszeć, nie zrozumieć czegoś za dużo, ale też, aby nie pozostawić dwuznaczności, niedopowiedzeń, półprawd.

Dość intrygujący są tutaj adresaci tych słów, słuchający. Nie przepisujący, nie interpretujący, ale słuchający, παντι ακουοντι τους λογους της προφητειας, (panti akouonti tous logous tēs profēteias) każdemu słuchającemu słów proroctwa. A zatem największa odpowiedzialność jest po stronie słuchających. Ale to w cale nie oznacza, aby zatkać sobie uszy i nie słuchać tej Księgi. Nie słuchanie, nie zwalnia od odpowiedzialności. Nie słuchanie, omijanie, bagatelizowanie tej Księgi jest również formą „odjęcia słów” w niej zapisanych. Ująć z niej to także, umniejszyć jej znaczenie, wartość, zaniedbać czytania, zlekceważyć.

Księga Objawienia. Tutaj każdy drobiazg, każde słowo, jego forma gramatyczna, każda fraza ma swoje znaczenie. Jest wiele słów kluczy, mnóstwo symboli, które nadają tej Księdze wyjątkowe, szczególne znaczenie. Wiele skrótów myślowych zawierających niesamowitą głębię. Widzimy to w ostatnim rozdziale. Trzykrotne przyjdź; ja Jezus; kto pragnie; przyjdę rychło; na zewnątrz są psy; nic godnego klątwy; Duch i Oblubienica; by poświadczył wam to w zborach; te słowa są wiarygodne; tej księgi proroctwa.

„Jeżeli ktoś dołoży coś do nich”, czy chodzi tutaj o interpretację ? Gdyby tak było, gdyby chodziło o nasze myśli, zrozumienie, naszą interpretację to miliony ludzi musiałoby być dotkniętych plagami opisanymi w tej księdze, lub pozbawionymi udziału w drzewie życia, lub w księdze życia. Myślę, że nie chodzi o interpretację, ale o sposób przekazania treści tej księgi, aby tekst był jak najbardziej wierny, w stu procentach zgodny z oryginałem.

W dzisiejszym fragmencie zawarta jest ważna konkluzja, ostatnie ostrzeżenie przed manipulacją Objawieniem i wykorzystywaniem jego treści do niecnych, często partykularnych celów. Dzisiaj w wielu sytuacjach musimy być bardzo ostrożni, ponieważ przeciwnik Boży, będzie wykorzystywał treść tej Księgi w celu fałszowania Prawdy i zwodzenia uczniów Jezusa.

Przypomnijmy sobie fakt próby zamiany w manuskryptach liczby 666 na 616. Paradoksalnie i w tym fragmencie jest też jakaś zmiana. Ktoś dokonywał, być może niezamierzonej ingerencji w przepisywany tekst. W efekcie w części rękopisów (Textus Receptus) mamy napisane, że Bóg osobie ujmującej ze słów odejmie udział w; απο βιβλου της ζωης (apo biblou tēs zōēs) zwoju, w księdze życia, a w innych manuskryptach (Codex Alexandrinus) ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς (apo tou xylou tes zoes) drzewie życia.

W uwagach redakcyjnych do przekładu Nowe Przymierze czytamy; "Tak zwany Textus Receptus, który służył za podstawę m. in. przekładu Biblii Gdańskiej ma w tym miejscu słowo księgi, zamiast słowa drzewa. Gdy holenderski humanista Dezyderiusz Erasmus przygotowywał grecki tekst NT nie miał dostępu do greckich manuskryptów zawierających sześć ostatnich wierszy Objawienia. Przetłumaczył je zatem na grecki z łacińskiej Wulgaty. W rezultacie stworzył 17 wariantów tekstowych, których nie potwierdzają żadne odkryte dotychczas greckie manuskrypty. Niniejszy przypadek jest jednym z przykładów. Żaden grecki tekst nie zawiera słowa księga. Jeśli chodzi o słowo drzewo, znajduje się ono we wszystkich najlepszych manuskryptach."

Przy okazji tego fragmentu wracam myślą do pierwszego i szóstego błogosławieństwa zapisanego w tej proroczej Księdze. „I oto przyjdę wkrótce. Błogosławiony, który strzeże słów proroctwa tej księgi.” Obj. 22:7 „Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” Obj. 1:3

Interesującą i ważną myśl mamy zapisana w 5 Mojżeszowej 4:1-2,4; „A teraz, Izraelu, posłuchaj ustaw i praw, które was uczę wypełniać, abyście zachowali życie, weszli i wzięli w posiadanie ziemię, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Niczego nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie, przestrzegając przykazań Pana, waszego Boga, które ja wam nakazuję. (...) Wy zaś, którzyście przylgnęli do Pana, waszego Boga, wszyscy do dziś żyjecie.” Ująć coś z tej Księgi znaczy również nie przestrzegać przykazań, ostrzeżeń zawartych w niej.

Z jednej strony widzimy, że Bóg obiecuje błogosławieństwo dla tych, którzy czytają to proroctwo i strzegą go, ale z drugiej strony, do tych, którzy odrzucają objawienie tej księgi, lub manipulują jej treścią, daje podwójne ostrzeżenie. Żadnych dodatków i skreśleń, nie ma zgodny na nic, co jest niezgodne z tekstem. Nawet ilustracje i filmy które są wytworem ludzkiej fantazji, a nie są zgodne z tekstem. Sam starałem się wzbogacić blog ze studium jakąś grafiką i wiele razy miałem dylemat, czy ładna ilustracja jest rzeczywiście zgodna z treścią danego wiersza.

Według tych słów ci którzy czytają, słuchają, strzegą, zachowują, przestrzegają, nic nie dodają i nic nie ujmują będą błogosławieni. David M. Levy pisze; „Ci którzy osobiście stosują prawdy znalezione w tej księdze, doświadczają szczególnego błogosławieństwa od Pana. Nie są to obietnice dla tych, którzy bronią słów tej księgi, tylko dla tych którzy zachowują je. Nie jest to obietnica również dla tych, którzy tylko spekulują na temat czasu opisanych wydarzeń. Odpowiedzialnością wierzących jest strzec, albo przestrzegać słów tej księgi. W tym celu muszą ją czytać, studiować i żyć wedle jej standardów.”

Nie dokładaj, ani nic nie ujmuj. Najlepiej by było tylko czytać i słuchać, co Duch dzisiaj mówi do zborów i do nas osobiście. Mówi do słuchających. Cały czas akcentowane jest słuchanie. Można bowiem czytać, przeprowadzać studium, komentować, mieć uszy a nie słyszeć.  A zatem, czy  jest tutaj coś zniechęcającego nas przed głębszym studiowaniem i interpretowaniem? Myślę, że nie. Takie odstraszanie przed studiowaniem tej księgi, ja spostrzegam jako próbę ujęcia czegoś z niej. Z drugiej strony, jest tak wiele karkołomnych spekulacji, wytworów ludzkiej fantazji i wyobraźni, że granica dokładania do tej księgi dawno została przekroczona.

Chcę jeszcze podzielić się dwiema myślami innych komentatorów; W. Barklay pisze;  „Nie jest to wyjątkowe zakończenie, starożytnej księgi. Tego rodzaju zakończenia starożytni pisarze stosowali bardzo często. Podobne ostrzeżenia spotykamy w Biblii na innych miejscach. „Niczego nie dodacie do tego, co Ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie, przestrzegając przykazań Pana waszego Boga, które ja wam nakazuję” (5 Mjż 4,2). „Każde słowo Pana jest prawdziwe... Nie dodawaj nic do Jego słów, aby cię nie zganił i nie uznał za kłamcę” (Prz 30,5-6). Autor księgi Enocha domaga się, aby nikt „nie zmieniał ani nie pomniejszał” jego słów (Enoch 104,10). 

List Aristesa opowiada jak na prośbę króla Egiptu przy współpracy siedemdziesięciu uczonych żydowskich powstała Septuaginta, grecka wersja Biblii hebrajskiej. Gdy zadanie to zostało wykonane, uczeni ci „według swego zwyczaju wypowiedzieli słowa przekleństwa nad tym, kto odważyłby się zmienić sporządzony przez nich tekst przekładu czy to przez dodanie czegoś czy zmianę jakiegokolwiek słowa, czy też opuszczenie jakiegoś znaku” (List Aristesa 310,311). W przedmowie do swojej księgi O początkach Rufinus zaklina przed Bogiem Ojcem, Synem i Duchem Świętym każdego, kto będzie czytał lub przepisywał tę księgę, aby niczego do niej nie dodawał, niczego nie wtrącał, nie skracał i niczego nie opuszczał. Euzebiusz (Historia Kościoła 5.20.2) cytuje zakończenie jednej z ksiąg Ireneusza, wielkiego uczonego chrześcijańskiego z drugiego wieku: „Zaklinam każdego, kto będzie przepisywał tę księgę, na Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przyjdzie sądzić żywych i umarłych, aby porównał i poprawił swój tekst zgodnie z tym rękopisem oraz przepisał to zaklęcie na swoim egzemplarzu”.  W starożytności, gdy wszystkie księgi były przepisywane ręcznie, i wiadomo było jak łatwo przepisujący mógł popełnić błąd, na końcu księgi zwykle dodawano uroczyste ostrzeżenie przed wprowadzaniem jakichkolwiek zmian tekstu. Na tle tego powszechnego zwyczaju powinniśmy umieścić również słowa Jana. Błędem byłoby wykorzystanie tego tekstu jako argumentu werbalnego natchnienia."

P.E. Hughes dodaje; „Ostrzeżenie to jest niewątpliwie skierowane przede wszystkim do fałszywych nauczycieli, którzy przekręcają poselstwo księgi albo przez dodawanie własnych fantazji, albo przez usuwanie z niej tego, co uważają za niewygodne.”

Kiedy czytasz i słuchasz jak ktoś czyta, w jakiś sposób interpretujesz treść tego co słyszysz. Bóg dał nam zdolność rozumowania, analizowania. Nie da się tego, ot tak, wyłączyć. Czy możemy rozmawiać i dyskutować na jej temat? Myślę, że możemy. Podczas mojego, osobistego studium Objawienia wiele razy myślami byłem w tym fragmencie. Poważnie traktowałem tą przestrogę. Moją modlitwą było, chcę odebrać to co najważniejsze tu i teraz. Chcę zachęcić innych do czytania i rozważania słów zapisanych w tej, jakże ważnej proroczej księdze. Dlatego nic nie zamknąłem na ostatni guzik. Nie ja ale Duch Święty niech stawia przysłowiową kropkę nad ‘i’.

wtorek, 23 grudnia 2014

Rozdział 22:17

A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota. BW

A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech powie: Przyjdź! I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie. BT

A Duch i Panna Młoda mówią: Przyjdź! I kto słyszy, niech powie: Przyjdź! Kto jest spragniony, niech przychodzi, kto chce, niech weźmie wodę życia za darmo. NP


Duch Święty i Oblubienica mówią, - Przyjdź. To jest wielkie dzieło ewangelizacji prowadzone na przestrzeni wieków przez uczniów Jezusa w ścisłej współpracy z Duchem Świętym. Ewangelizacja nie może być ludzkim programem, wytworem ludzkiej wyobraźni oderwanym od Ducha Świętego. Bez Niego słowo „Przyjdź” staje niesłyszane, nie rozumiane, nie dociera do serc adresatów. Niknie gdzieś po drodze...

„Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów” Obj. 2:7

Kto usłyszy to poselstwo, niech zechce go przyjąć. Niech powie, sam do siebie, do swojej duszy, przyjdź, skorzystaj z tej atrakcyjnej oferty. Skorzystaj z wody życia, ze Zbawienia jakie jest w Panu Jezusie. Choć bezcenne, jest za darmo...

Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! Kto to usłyszy, niech powtarza: Przyjdź… W języku greckim brzmi to w ten sposób; και ο ακουων ειπατω ελθε και ο διψων ελθετω (kai ho akouōn eipatō elthe kai ho dipsōn elthetō) i słuchający niech powie przyjdź i pragnący niech przyjdzie.

Duch Święty i Oblubienica mówią, - Przyjdź. To jest myśl godna zapamiętania. Nic z własnej inicjatywy.  Dzisiejsze wspólnoty muszą wrócić do zasady, o której czytamy w Dziejach Apostolskich. „ Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my.” Dz.Ap. 15:28  Zachęcam również do przeczytania artykułu pt. "Filadelfia - wspólnota z otwartymi drzwiami"

„A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, a także Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy mu są posłuszni.” Dz.Ap. 5:32

Kto słyszy, niech innym przekaże: Przyjdź 

W ostatnim rozdziale Księgi Objawienia pada trzykrotne ελθε (elthe) przyjdź. Duch wraz z Oblubienicą wołają, - Przyjdź. Ten kto słyszy niech powie do siebie i do innych, - Przyjdź. Dalej w wierszu dwudziestym mamy prośbę, tęsknotę, błagalną modlitwę Jana skierowaną do Pana Jezusa, - Przyjdź Panie Jezu.  Od chwili zapisania tych słów, stały się one pragnieniem wszystkich uczniów i sług Jezusa, we wspólnotach rozsianych na przestrzeni wieków po całej ziemi

Księga Objawienia jest wspaniałym traktatem ewangelizacyjnym. Widać to również i w tym wierszu. Uczniowie Jezusa wraz z Duchem Świętym przekazują usłyszane niegdyś zaproszenie; Przyjdź i skorzystaj ze Zbawienia, z wody życia za darmo, z łaski Bożej. Teraz jest czas by to zaproszenie przyjąć. Słowo Boże,  Duch Święty oraz Umiłowana mówią; teraz, teraz, jest czas zbawienia… To zawołanie; przyjdź, kiedyś zamilknie…

„Mówi bowiem: W czasie łaski wysłuchałem cię, A w dniu zbawienia pomogłem ci; Oto teraz czas łaski, Oto teraz dzień zbawienia.” 2 Kor. 6:2

„Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, W dniu kuszenia na pustyni, (...) Ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa ''dzisiaj'', aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. (...) Gdy się powiada: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu,” Hebr. 3:7-8,13,15

Kto chce, niech weźmie wodę życia za darmo...


Na temat żywej wody pisałem przy okazji Objawienia 21: 5, 6  i Objawienie 22:1 W pierwszym z wymienionych wierszy czytaliśmy, „Ja dam pragnącemu darmo ze źródła wody życia.” Chcę ponownie położyć akcent na słowo διψωντι (dipsōnti) pragnącemu. Dzisiaj wielu wierzących ma w stosunku do Boga postawę roszczeniową. Jest łaska, należy mi się to czy tamto, Bóg daje, od tego jest. Stworzyliśmy ziemski system zarządzania Bogiem. Człowiek nic nie musi, nic nie powinien. Tymczasem Boża łaska współpracuje z wolną wolą człowieka. Bóg mówi, pragnącemu, chcącemu, temu który przychodzi, który szuka, kto uwierzy, dam.

Człowiek posiada wolną wolę. O zbawieniu z łaski, zbawieniu za darmo decyduje słowo PRAGNĘ, CHCĘ, natomiast o utracie relacji z Bogiem, o utracie zbawienia decyduje też jedno słowo, jedna krótka decyzja, JUŻ NIE PRAGNĘ, NIE CHCĘ.

Kto chce... „Ponieważ Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i prowadził do źródeł żywych wód; i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.” Obj. 7:17

„I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota.” Obj. 21:6

„I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka.” Obj. 22:1

Nuże, wszyscy, którzy macie pragnienie, pójdźcie do wód, a którzy nie macie pieniędzy, pójdźcie, kupujcie i jedzcie! Pójdźcie, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia wino i mleko!” Izaj. 55:1

„A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej. A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony.” Jan. 7:37-39

sobota, 20 grudnia 2014

Rozdział 22:16

Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach, Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna. BW

Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów. Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna. BT


Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, aby o tym wszystkim złożył wam świadectwo dla zborów. Ja jestem Korzeń i Ród Dawida, Gwiazda jasna, poranna. NP


Przeczytajmy jeszcze wiersz z Objawienia 1:1; „Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać sługom swoim to, co ma się stać wkrótce; to też wyjawił On za pośrednictwem zesłanego anioła swojego słudze swemu Janowi,”

Kilka dni temu pisałem na temat literackiego nieładu panującego w ostatnim rozdziale Księgi Objawienia. Może jednak nie jest to nieład przypadkowy, ale skompresowane streszczenie całej księgi, próba zapisania ostatniego słowa, ostatniego przesłania w krótkich, lapidarnych stwierdzeniach. Popatrzmy na zwrot „Ja Jezus” ileż jest w tym krótkim haśle treści, jaka głębia. Ja Jezus. Żadna księga Nowego Testamentu nie zawiera tak wielu słów od samego Jezusa i tak wielu objawień Jego osoby.  Ja, Jezus, chcę wam we wspólnotach osobiście zaświadczyć, że to wszystko, o czym czytacie jest wiarygodne i dotyczy wspólnot, zgromadzeń uczniów Jezusa. Jest to ważne przesłanie, w pierwszej kolejności skierowane do siedmiu zborów, w drugiej do wszystkich wspólnot w każdym pokoleniu. Do mnie i do ciebie.

Ja Jezus. Co znaczy imię Jezus ? W ewangelii wg Mateusza 1:21 czytamy; „A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.” Imię Jezus jest pochodzenia hebrajskiego. Forma grecka (Iησοuς) jest przekształceniem imienia hebrajskiego, ישוע ,ישו Jehoszua, w formie skróconej Jeszua. Imię hebrajskie oznacza „Jahwe jest zbawieniem”.

Ja jestem korzeń z rodu Dawida. Już raz Pan Jezus został nam przedstawiony w taki sam sposób;  „A jeden ze starców rzecze do mnie: Nie płacz! Zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawidowy, i może otworzyć księgę, i zerwać siedem jej pieczęci.” Obj. 5:5 Jest to bezpośrednie odwołanie się do słów proroka Izajasza z jedenastego rozdziału.

„I wyrośnie różdżka z pnia Isajego, a pęd z jego korzeni wyda owoc. I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana. (...) I stanie się w owym dniu, że narody będą szukać korzenia Isajego, który załopocze jako sztandar ludów; a miejsce jego pobytu będzie sławne.” Izaj. 11:1-2,10

Nie jestem judofilem, ale na podstawie Księgi Objawienia muszę stwierdzić, że Bóg, a tym bardziej sam Jezus nie odciął się od narodu wybranego. Ci którzy głoszą teologię zastępstwa i odjęcia błogosławieństwa od Izraela na korzyść Kościoła, uważam że są w błędzie. Kolejnym dowodem na więź Boga Izraela z rodem wybranym, jest dzisiejszy wiersz. Mamy tutaj dwa wyraźne odwołania do Izraela. Jezus jest ριζα (riza) korzeniem γενος (genom) rodu Dawida.

„Wyrósł bowiem przed nim jako latorośl i jako korzeń z suchej ziemi. Nie miał postawy ani urody, które by pociągały nasze oczy, i nie był to wygląd, który by nam się mógł podobać. Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego.” Izaj. 53:2-3

P.E. Hughes pisze: „Jezus określa siebie jako korzeń i ród Dawida, a czyniąc to wskazuje na fakt, że jest nie tylko po Dawidzie, ale przed nim. Określenie jest zasadniczo takie same jak to, które już spotkaliśmy w 5:5, gdzie został on nazwany, “lwem z pokolenia Judy“ i “korzeniem Dawida“ (patrz komentarz tamże). Jezus jest nie tylko potomkiem Dawida albo jego latoroślą, ale także jego korzeniem, przyczyną jego egzystencji. Jako korzeń jest Bogiem i Stwórcą Dawida; jako latorośl jest przez swoje wcielenie Synem Dawida, obiecanym królewskim Wybawicielem, “potomkiem Dawida według ciała“ (Rz 1:3 Hbr 7:14).”

„Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany na apostoła, wyznaczony do zwiastowania ewangelii Bożej, Którą [Bóg] przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach Świętych O Synu swoim, potomku Dawida według ciała,” Rzym. 1:1-3

„Wiadomo bowiem, że Pan nasz pochodził z plemienia Judy, o którym Mojżesz nic nie powiedział, co się tyczy kapłanów.” Hebr. 7:14

Pan Jezus porównuje się do korzenia. Korzeń jest fundamentem dla rośliny, odżywia ją, daje jej życie. Apostoł Paweł pisze, że jaki jest korzeń, taka jest cała roślina. Święty korzeń uświęca całą roślinę. Jezus jest takim świętym korzeniem nie tylko dla rodu Dawida, ale także dla εκκλησιαις (ekklēsiais) zgromadzeń, (społeczności) wywołanych z tego świata uczniów Jezusa, dla swojej Oblubienicy.

„A jeśli zaczyn jest święty, to i ciasto; a jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie. Jeśli zaś niektóre z gałęzi zostały odłamane, a ty, będąc gałązką z dzikiego drzewa oliwnego, zostałeś na ich miejsce wszczepiony i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłuszczu oliwnego, To nie wynoś się nad gałęzie; a jeśli się chełpisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń, lecz korzeń ciebie.” Rzym. 11:16-18

„By sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, Żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości,” Efez. 3:16-17

„Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w nim chodźcie, Wkorzenieni weń i zbudowani na nim, i utwierdzeni w wierze, jak was nauczono, składając nieustannie dziękczynienie.” Kol. 2:6-7

"Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli; Z jego bowiem rodu jesteśmy."  Dz.Ap. 17:28

Dalej Pan Jezus mówi o sobie, że jest Gwiazdą jasno świecąca, poranną. Polecam uwadze komentarz do słów Objawienie 2:28; Dam mu też gwiazdę poranną Gwiazda poranna rozświetla mroki nocy i zapowiada jej koniec.

W Objawieniu 22:5 czytaliśmy: "I nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków." Objawienie opisuje straszną noc poprzedzającą okres nowej ziemi i nowego nieba. Pan Jezus jest już dzisiaj, dla swoich uczniów takim właśnie jasno świecącym zwiastunem zakończenia tej nocy.

W ewangelii Mateusza 2:9-10 czytamy o tym jak szczególna gwiazda obwieściła narodziny Jezusa; "Oni zaś (mędrcy ze Wschodu), wysłuchawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się.  A ujrzawszy gwiazdę, niezmiernie się uradowali."

 O gwieździe porannej czytaliśmy w Objawieniu 2:26-28. „Zwycięzcy i temu, kto pełni aż do końca uczynki moje, dam władzę nad poganami, I będzie rządził nimi laską żelazną, i będą jak skruszone naczynia gliniane. Taką władzę i Ja otrzymałem od Ojca mojego; dam mu też gwiazdę poranną.”

„Teraz oto ja idę do mego ludu, lecz chodź i ty, a powiem ci, co ten lud uczyni twemu ludowi w przyszłości. I wygłosił swoje proroctwa, mówiąc: Słowo Bileama, syna Beora, Słowo męża o otwartym oku, Słowo tego, który słyszy słowa Boga, Który zna myśli Najwyższego, Który ogląda widzenie Wszechmocnego, Który pada, lecz z otwartymi oczyma. Widzę go, lecz nie teraz, Oglądam go, lecz nie z bliska. Wzejdzie gwiazda z Jakuba, Powstanie berło z Izraela, I roztrzaska skronie Moabu, Ciemię wszystkich synów Seta.” 4 Moj. 24:14-17

„Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka φωσφορος (fōsforos) gwiazda jutrzenka (gwiazda poranna) w waszych sercach. 2 Piotr. 1:19

 „Powstań, zajaśnij, gdyż zjawiła się twoja światłość, a chwała Pańska rozbłysła nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i mrok narody, lecz nad tobą zabłyśnie Pan, a jego chwała ukaże się nad tobą.” Izaj. 60:1-2

czwartek, 18 grudnia 2014

Rozdział 22:15

Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je, BW

Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje. BT

Na zewnątrz są psy, czarownicy, ludzie dopuszczający się nierządu, zabójcy (mężobójcy BG), bałwochwalcy oraz każdy, kto kocha kłamstwo i popełnia je. NP


Przeczytajmy jeszcze raz wers z Objawienia 21:8; „Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.”

W poprzednim komentarzu zastanawialiśmy się kim są psy. Dzisiaj w tym samym wierszu mamy jeszcze pięć grup ludzi z zakazem wstępu do Nowego Jeruzalem. Są to: φαρμακοι (farmakoi) czarownicy, πορνοι (pornoi) nierządnicy, wszetecznicy, φονεις (foneis) mordercy, ειδωλολατραι (eidōlolatrai) bałwochwalcy oraz πας ο φιλων και ποιων ψευδος (pas ho filōn kai poiōn pseudos) lubiący, miłujący i czyniący kłamstwo.

Dzisiejszy wiersz jest duplikatem tekstu z Objawienia 21:8. Ten, już dobrze nam znany werset odpowiada na dwa pytania. Kim są psy, oraz co to znaczy być na zewnątrz? Porównując te dwa wiersze mamy tu i tu: czarowników, zabójców, wszeteczników, bałwochwalców oraz kłamców. W wersecie 21:8 nie ma psów, ale są bojaźliwi, niewierzący i skalani. Myślę, że te trzy grupy negatywnych cech ludzi można określić jednym pojęciem, psy. Czy psy są bojaźliwe ? Zapewne tak skoro jest przysłowie „podkulić ogon jak pies i uciec”

Werset z Objawienia 21:8 odpowiada również na pytanie co to jest za miejsce i gdzie znajduje się „na zewnątrz". Tym miejscem jest jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.

W Ewangelii wg Mateusza, Pan Jezus w kilku miejscach wspomina o ciemnym miejscu na zewnątrz, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów. „Synowie Królestwa zaś będą wyrzuceni do ciemności na zewnątrz; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Mat. 8:12; „Wtedy król rzekł sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go do ciemności zewnętrznej; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Albowiem wielu jest wezwanych, ale mało wybranych.” Mat. 22:13-14; „A nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Mat. 25:30

Zachęcam do przeczytania moich rozważań do Objawienia 21:8. Szczególnie musimy zwrócić uwagę na kłamstwo, (pseudos), półprawdy, pozory, obłudę, zwodzenie, nieprawdę, fałsz, wszelaką imitację. Księga Objawienia w sposób szczególny piętnuje wszelkiego rodzaju kłamstwo. Dzisiejszy wiersz mówi o nawyku kłamania, o miłości do kłamstwa, konfabulowania. Są ludzie, którzy kłamstwo mają we krwi, budzą się kłamiąc, żyją cały dzień w kłamstwie i kładą się spać mając kłamstwo w swoim sercu i umyśle. Nie kochaj kłamstwa ani u siebie, ani u innych.

„Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, i wiem, że nie możesz ścierpieć złych, i że doświadczyłeś tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami.” Obj. 2:2; „Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem.” Obj. 3:9; „Są to ci, którzy się nie skalali z kobietami; są bowiem czyści. Podążają oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni wykupieni spomiędzy ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka. I w ustach ich nie znaleziono kłamstwa; są bez skazy.” Obj. 14:4-5; „Udziałem (…) wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.” Obj. 21:8; „I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.” Obj. 21:27; „Na zewnątrz są psy (…) wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je,” Obj. 22:15

„Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.” Efez. 4:25



Dawid w Psalmie 101:6-7 w temacie kłamstwa złożył taką oto deklarację; „Oczy moje zwrócone są na wiernych w kraju, Aby mieszkali ze mną. Kto chodzi drogą prawa, Ten mi służyć będzie. Oszust nie zamieszka w domu moim, Kłamca nie ostoi się w oczach moich.”

środa, 17 grudnia 2014

Na zewnątrz są psy...

W księdze Objawienia 22:15 spotykamy się z tajemniczym zwrotem; "Na zewnątrz εξω (eksō), poza są κυνες (kynes) psy." Co to znaczy ? Jakich ludzi miał na myśli Jan ?

Dzisiaj takie porównanie niewiele nam mówi, ponieważ od jakiegoś czasu psy żyją bardziej wewnątrz domostw, niż na zewnątrz. Pies dzisiaj kojarzy się z wiernością i z przyjaźnią. Pies stał się przyjacielem człowieka. Dzisiaj człowiek wiele czasu i pieniędzy poświęca psom. Mamy kliniki dla psów, salony piękności, cmentarze dla psów, wystawy i mnóstwo przedziwnych gadżetów dla psów np. parasolki. Niedawno ruszyła TV dla psów coby się psy nie nudziły gdy ich właściciele pójdą do pracy. Pies stał się maskotką, synonimem wszelakiego dobra. W kulturze wschodniej z psa robi się potrawy, w kulturze zachodniej pies urósł do rangi idola, a nawet stał się przedmiotem bałwochwalstwa.

„Będziecie ludźmi mnie poświęconymi; dlatego nie będziecie jedli mięsa zwierzęcia rozszarpanego na polu, rzucicie je psom.” 2 Moj. 22:31

W czasach biblijnych pies mieszkał poza domem i kojarzył się z negatywnymi sytuacjami, z kara Bożą i ze złymi nawykami i cechami charakteru. Było to zwierzę nieczyste, żywiące się padliną, raczej obrzydliwe, "liżące krew ofiar" i „wracające do wymiocin swoich”. Pies był synonimem złych cech ludzkiego charakteru. O tym jest mowa w słowach. „Na zewnątrz są  psy …” By wyrazić swoją pogardę ludzie innym ludziom rzucali krótkie; ty psie. Określenie pies jak podaje H.Turkanik oznaczało ogólnie ludzi potępionych, podłych, nikczemnych, niegodziwych, zasługujących na pogardę, nieczystych i bezwstydnych.

„Bo sfora psów mnie opada, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje, (...) Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Pomocy moja, spiesz mi na ratunek! Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,” Ps 22:17,20-21 BT

„Ratuj mnie od wrogów moich, Boże mój! Obroń mnie przed przeciwnikami moimi! Ratuj mnie od złoczyńców I wyzwól mnie od morderców! (...) Wieczorem wracają, ujadają jak psy I kręcą się po mieście. Oto pianę mają na ustach, Zniewagi są na wargach ich: Któż bowiem to słyszy? (...) Wieczorem wracają, ujadają jak psy I kręcą się po mieście. Włóczą się szukając żeru, A jeśli się nie nasycą, warczą.” Ps. 59:2-3,7-8,15-16

Parafraza współczesna NT BiZTB tłumaczy psy w wierszu Obj. 22:15 jako odstępcy, apostaci, a NT mesjański oddaje to w ten sposób; „na zewnątrz są homoseksualiści” Skąd wzięło się takie tłumaczenie?

W czasach starożytnych psami określano homoseksualistów, głównie mężczyzn współżyjących z mężczyznami w świątyniach. Jeżeli spojrzymy do Septuaginty w jakich wersetach użyto słowa κύων [kyon], wtedy znajdziemy taki fragment jak:

„Nie będzie wśród córek izraelskich nierządnicy świątynnej ani wśród synów izraelskich nierządnika świątynnego. (tutaj w Septuagincie "psa")." Nie będziesz wnosił do skarbca świątyni Pana, Boga twego, zapłaty nierządnicy ani ceny psa na podstawie jakiegokolwiek ślubu, gdyż obie są obrzydliwością dla Pana, Boga twego.” 5 Moj. 23:18-19

Psy również mogą symbolizować apostatów, odstępców. Ktoś na forum internetowym napisał słuszną uwagę, że psy to ludzie niestali, pozornie nawróceni, niby zrywają ze światem, ale wracają potem do brudów tego świata i ich grzech jest widoczny. Nie mają zmienionej natury "owcy" która idzie za Pasterzem, ale cały czas maja naturę "psa" jak w przysłowiu poniżej:

„Sprawdza się na nich treść owego przysłowia: Wraca pies do wymiocin swoich, oraz: Umyta świnia znów się tarza w błocie.” 2 Piotr. 2:22

Ktoś inny dodał, „Pewna cecha psa - wierność swojemu panu bez oceny moralnej owego pana. To ciekawe zjawisko, że zły i kiepski pan, ale pan - dla psa jest w jego oczach dobry i póki psa ów pan nie porzuci w definitywny sposób - jest psia wierność, a nawet jeśli po latach zły pan się odnajdzie - to pies znów jego słucha a nie lepszego opiekuna, który zajął się nim później. Dlatego jak pies z jakiegoś powodu dostanie się do kręgów chrześcijaństwa - nie przechodząc odnowy - tęsknota do poprzedniego pana jest jedynie przytłumione - jeśli z jakiegoś powodu owo wspomnienie ożyje, pies wraca do starego.”

Dzisiaj wiemy jeszcze, że psa można wytresować, robi pewne rzeczy, bo się nauczył, często na pokaz. Chrześcijanie też mogą być wytresowani. Waruj to waruj… leć za piłeczką to leci… siad, to siad…, daj głos, nie szczekaj… Pies w tłumie psów, nawet najlepiej wyszkolony, głupieje.

Ciekawy wiersz znajdujemy w liście do Filipian w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej „Upatrujcie psy, upatrujcie złych robotników, upatrujcie rozerwanie.” Filip. 3:2 Tutaj źli robotnicy Pańscy, czyniący rozerwanie, prowadzący do rozerwania są porównani do psów. Znamy inne miejsca w Biblii, które ostrzegają przed wilkami, a wilk jest przecież kuzynem psa.

Kolejny bardzo ważny cytat w aspekcie złych robotników, czy sług Pana mamy w Księdze Izajasza; „Wszyscy jego strażnicy są ślepi, wszyscy są nierozumni, wszyscy oni, to nieme psy, które nie umieją szczekać, tylko ziewają, leżą, lubią spać. Psy to żarłoczne, nienasycone. A są nimi pasterze, którzy na niczym się nie znają. Wszyscy chodzą swoją własną drogą, każdy myśli o własnej korzyści, wszyscy bez wyjątku. Księga Izajasza 56:10,11

Psem nazwany jest również człowiek który odpowiada, zanim wysłucha (Przyp. 18:13), a także głupiec powtarzający swoje głupstwa. „Jak pies wraca do tego, co zwymiotował, tak głupiec powtarza swoje głupstwa.” Przyp. 26:11

Pies w tradycji judaistycznej i rabinistycznej był i zapewne jest synonimem pogan i ludzi nieobrzezanych. Widzimy to np. w Mateusza 15:24-27 „Lecz On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela. A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: Panie, dopomóż mi! On jednak odparł: Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom. A ona odrzekła: Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów.” BT   Dziećmi są tutaj nazwani synowie Izraela, natomiast psami poganie.

Myśl z forum; "Kto spożywa posiłek z bałwochwalcą, jest nikim innym, jak tym, kto jada z psami" Psy w Starożytności były najczęściej bezpańskie, błąkały się, kradły pożywienie, jadły padlinę - były więc symbolem nieczystości i odrazy. Izraelici z tego powodu określali mianem "psów" pogan - bezpański lud!”

Psy były narzędziem kary. Czytamy w Jeremiasza 15:3 „I wyznaczę dla nich cztery rodzaje kar, mówi Pan: Miecz do zabijania, psy do rozrywania, ptactwo niebieskie i zwierzęta polne do pożerania i niszczenia.”, oraz w 1 Król. 14:11 „Kto u Jeroboama umrze w mieście, tego pożrą psy, a kto umrze w polu, tego rozdziobią ptaki niebieskie, gdyż Pan tak powiedział.”

Tak zginęła Izebel, żona Achaba oraz jego dworzanie; „A o Izebel powiedział Pan tak: Psy pożrą Izebel przy posiadłości w Jezreel. Kto z ludzi Achabowych umrze w mieście, tego pożrą psy, a kto umrze na polu, tego rozdziobią ptaki niebieskie.” 1 Król. 21:23-24

Zastanawiając się na temat ludzi porównanych do psów, przypominamy sobie co Pan Jezus powiedział o ludziach - psach; „Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie pereł swoich przed wieprze, by ich snadź nie podeptały nogami swymi i obróciwszy się, nie rozszarpały was.” Mat. 7:6

W. Barclay w swoim komentarzu do księgi Objawienia pisze; „Nową kategorią są tutaj psy. Może ona mieć dwa znaczenia.

1. Pies był symbolem wszystkiego co dzikie i nieczyste. H. B. Swete powiada: „Ktokolwiek obserwował psy uganiające się za zdobyczą w zaułkach wschodnich miast, ten nie dziwi się pogardzie i wstrętowi jakie orientalny umysł łączył z tym zwierzęciem”. Oto dlaczego Żydzi nazywali pogan psami. Jedno z powiedzeń rabinicznych mówi: „Jeżeli ktoś jada razem z bałwochwalcą, ten postępuje tak samo jakby jadł z psem. Kto jest psem? Ten kto nie jest obrzezany”. Andreas sugeruje, że bezwstydnymi i niewierzącymi są nie tylko psy, lecz i chrześcijanie, którzy po przyjęciu chrztu „wracają do swoich wymiocin”. Pies więc może być symbolem wszystkiego co obrzydliwe.

2. Jest jeszcze inna możliwość. W 5 Księdze Mojżeszowej 23,19 spotykamy się z dziwnym wyrażeniem. Cały ten wiersz brzmi następująco: „Nie będziesz wnosił do skarbca świątyni Pana, Boga twego, zapłaty nierządnicy ani ceny psa na podstawie jakiegokolwiek ślubu, gdyż obie są obrzydliwością dla Pana, Boga twego”. Pierwsza część jest zrozumiała. Zabrania ona ofiarować Bogu pieniądze zarobione w drodze nierządu. Trudniej natomiast wiedzieć, co znaczy cena psa. Może chodzi tu o to, że w starożytnych świątyniach były nie tylko nierządne kobiety, ale też i nierządni mężczyźni; mężczyźni ci byli powszechnie nazywani psami. Psem określano zupełnie niemoralnego człowieka i może takie znaczenie ma tutaj to wyrażenie."

Księga Objawienia nawiązuje tu ogólnie przez określenie "psy" do ludzi, pozbawionych skrupułów, prowadzących niemoralne, nieczyste życie. A także do złych pracowników w służbie dla Pana oraz odstępców, ludzi którzy opuścili owczarnię Pana i wrócili do starego brudnego życia, do starego, bezbożnego systemu wartości.



wtorek, 16 grudnia 2014

Rozdział 22:14

14. Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta. BW

Błogosławieni, którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta. BT

Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa życia i mogli wejść przez bramy do Miasta. NP

Błogosławieni, którzy czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby weszli bramami do miasta. BG

Blessed [are] they that do his commandments, that they may have right to the tree of life, and may enter in through the gates into the city. KJV


Mamy tutaj ostatnie, siódme, apokaliptyczne błogosławieństwo. (1:3; 14:13; 16:10; 19:9; 20:6; 22:7 i 22: 14) Z dzisiejszym wierszem wiąże się dość interesująca historia. Część tłumaczeń podaje, że chodzi tutaj o ποιουντες τας εντολας αυτου (poiountes tas entolas autou) czyniących przykazania Jego (BG i KJV), a część, że o πλυνοντες τάς στολάς (plunontes tas stolas) płuczących swoje szaty

Jeden z braci napisał mi, że Kodeks Alef, Kodeks Aleksandryjski, 1006, 1841, 2050, 2053, 2062 i niektórzy „ojcowie kościoła” podają wersję jaka jest w BW, jednak większa liczba „ojców kościoła” i pisarzy chrześcijańskich popiera wersję taką jak w BG i KJV występującą w 205, 209, 1854, 2030, 2329, 2377, and uncial 046. A zatem choć wersja w Biblii Warszawskiej jest jak najbardziej interesująca i możliwa, chciałbym zaakcentować wersję z Biblii Gdańskiej, ponieważ jest ona bliższa rozważaniom Jana z jego Ewangelii i z listów.

„Bo Ja nie z siebie samego mówiłem, ale Ojciec, który mnie posłał, On mi rozkazał, co mam powiedzieć i co mam mówić. I wiem, że przykazanie jego jest żywotem wiecznym. Przeto, co Ja wam mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec.” Jan. 12:49-50; „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali.” Jan. 13:34; „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie.” Jan. 14:15; „Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie.” Jan. 14:21; „Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie, trwać będziecie w miłości mojej, jak i Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego.” Jan. 15:10; „Takie jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem.” Jan. 15:12

„Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma.” 1 Jan. 2:4; „I otrzymamy od niego, o cokolwiek prosić będziemy, gdyż przykazań jego przestrzegamy i czynimy to, co miłe jest przed obliczem jego.” 1 Jan. 3:22; „A kto przestrzega przykazań jego, mieszka w Bogu, a Bóg w nim, i po tym Duchu, którego nam dał, poznajemy, że w nas mieszka.” 1 Jan. 3:24; „Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.” 1 Jan. 5:3; „A to jest miłość, abyśmy postępowali według przykazań jego. Takie jest to przykazanie, które słyszeliście od początku, aby było zasadą waszego postępowania.” 2 Jan. 1:6

Mamy co prawda w Obj. 7:14 wzmiankę o praniu szat „I rzekłem mu: Panie mój, ty wiesz. A on rzekł do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka.”, ale też mamy dwa inne wiersze mówiące o przestrzeganiu przykazań Jezusa.

„I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie.” Obj. 12:17; „Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.” Obj. 14:12

Jak widzimy temat przestrzegania przykazań Jezusa jest bardzo widoczny w tekstach apostoła Jana.

Kontekst również nie rozstrzyga tej kwestii. Werset 11 mówi o brudnych, którzy się dalej brudzą, (brudzą też zapewne swoje szaty), a werset 12 mówi o uczynkach, a więc pośrednio o przestrzeganiu przykazań Jezusa. Być może najlepszym rozwiązaniem byłoby ten wiersz tłumaczyć w następujący sposób.

„Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty i czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa życia i mogli wejść przez bramy do Miasta.”


Skąd się wzięła ta różnica tłumaczeń. Ciekawą myśl podaje W. Barclay

„Piorący swoje szaty mają prawo wejścia do miasta Bożego. Stary przekład powiada: „Błogosławieni, którzy czynią przykazania jego”. W języku greckim oba te wyrażenia są bardzo do siebie podobne. Piorący swoje szaty to hoi plunontes tas stolas, a czyniący przykazania jego to hoi poiountes tas entolas. We wczesnych manuskryptach greckich wszystkie słowa pisano dużymi literami, nie czyniąc przerw między wyrazami. Jeżeli te dwa wyrażenia napiszemy dużymi łacińskimi literami, wówczas zauważymy jak bardzo są one do siebie podobne.

HOIPLUNONTESTASSTOLAS

HOIPOIOUNTESTASENTOLAS


„Ci, którzy piorą swoje szaty” występuje w najlepszych manuskryptach, ale wyrażenie to bardzo łatwo można zmienić przez popełnienie małego błędu w czasie przepisywania.

Wyrażenie to mówi o udziale człowieka w swoim zbawieniu. Jezus Chrystus na krzyżu Golgoty przygotował tę łaskę, dzięki której człowiek dostępuje przebaczenia grzechów, ale pod warunkiem przyjęcia tej ofiary. Stosując prostą analogię, możemy przygotować mydło i wodę, ale nie jesteśmy w stanie zmusić kogoś do umycia się. Wchodzący do miasta Bożego są tymi, którzy przyjęli ofiarę Jezusa Chrystusa.”

Polecam uwadze dwa artykuły w języku angielskim: 1. "Do his commandments" or "wash their robes" in Revelation 22:14? 2. Robes wash or Commandments do?

Dalej czytamy; aby ci piorący szaty bądź przestrzegający przykazań mieli prawo εξουσια αυτων (eksousia autōn) a nawet władzę do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta.

Wiersze 14 i 15 ponownie mówią o podziale ludzi na dwie kategorie; ludzi w wewnątrz, praktykujących świętość i czystość, oraz ludzi będących na zewnątrz, zatwardziałych i praktykujących zło. Ci, co będą wewnątrz mają prawo, a może nawet jakąś władzę do drzewa życia. Kto będzie wewnątrz ? Ci co przestrzegają przykazań Jezusa i piorą swoje szaty, są czyści, dbają o swoją duchową i moralną czystość.

Albo wewnątrz, albo na zewnątrz....



poniedziałek, 15 grudnia 2014

Rozdział 22:12,13

12,13. Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku. Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec. BW

Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze Mną, by tak każdemu odpłacić, jaka jest jego praca. Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec. BT

Oto przychodzę wkrótce (rychło BG), a moja zapłata ze Mną, by oddać każdemu zgodnie z jego czynem. Ja jestem Alfą i Omegą, Pierwszym i Ostatnim, Początkiem i Końcem. NP.


Ponownie mamy informację, że Pan przyjdzie ταχυ (tachy) szybko, spiesznie, rychło, nagle, tak szybko jak tylko to będzie możliwe. Z dzisiejszego fragmentu dowiadujemy się, że celem przyjścia Pana będzie μισθος (misthos) zapłata, wynagrodzenie, nagrodzenie wierzących za ich εργον (ergon) dzieła, czyny, działania. Słowo (ergon) oznacza zarówno drobne czyny  jak i duże dzieła.  Jak już wcześniej zauważyliśmy Księga Objawienia jest mocno „uczynkowa”. Zresztą kwestia wynagrodzenia, odpłacenia za uczynki jest poruszana w innych miejscach Pisma Świętego”

„Po tych wydarzeniach doszło Abrama w widzeniu następujące słowo Pana: Nie bój się, Abramie, Jam tarczą twoją; zapłata twoja będzie sowita!” 1 Moj. 15:1

Wynagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej, Oddał mi według czystości rąk moich.” Ps. 18:21

„Jeden raz przemówił Bóg, A dwa razy to usłyszałem, Że moc należy do Boga. I że u ciebie, Panie, jest łaska, Bo Ty odpłacasz każdemu według uczynków jego,” Ps. 62:12-13

„Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków.” Jer. 17:10

„Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie! Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.” Mat. 5:11-12

„Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego.” Mat. 16:27

„Baczcie też, byście pobożności swojej nie wynosili przed ludźmi, aby was widziano; inaczej nie będziecie mieli zapłaty u Ojca waszego, który jest w niebie.” Mat. 6:1

„A ktokolwiek by napoił jednego z tych maluczkich tylko kubkiem zimnej wody jako ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej.” Mat. 10:42

„Albowiem Królestwo Niebios podobne jest do pewnego gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem najmować robotników do swej winnicy. Ugodziwszy się z robotnikami na jednego denara dziennie, wysłał ich do swojej winnicy. I wyszedłszy około godziny trzeciej ujrzał innych, stojących na rynku bezczynnie, Więc rzekł do nich: Idźcie i wy do winnicy, a ja, co się należy, wam zapłacę,” Mat. 20:1-4

„Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, Który odda każdemu według uczynków jego: Tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny;” Rzym. 2:5-7

„I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.” Obj. 14:13

„I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach. I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich.” Obj. 20:12-13

W Efez. 2:8-10 czytamy; "Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili."

Pan Jezus mówi; „znam uczynki twoje” (Obj. 2:2) …

Dalej mamy napisane, że Pan jest; „α και το ω (ha kai to ō) Alfą i Omegą, Pierwszym i Ostatnim, Początkiem i Końcem.”

Alfą i Omegą, przedstawia sam siebie Pan Jezus w Obj. 1:8 „Jam jest alfa i omega [początek i koniec], mówi Pan, Bóg, Ten, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.” A następnie w Obj. 21:5-6 „I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe, I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota.”

Ten werset opisuje nam charakter Pana Jezusa. „Alfa i Omega” to pierwsza i ostatnia litera greckiego. To nie są tylko dwie mało znaczące literki określające tylko początek i koniec. Pomiędzy tymi literami nie ma pustki, jest jakaś przestrzeń z bogatą zawartością. Między tymi literami jest Jego pełnia, wieczność i autorytet. Pomiędzy tymi literami są inne litery za pomocą których można wszystko powiedzieć, opowiedzieć, wyrazić. Z liter tych przecież powstaje SŁOWO. Greckie litery są wszechobecne w nauce. W tym określeniu wyrażona jest pełnia Bożej mądrości i Jego wszechwiedza, Jestem Alfą i Omegą to nowotestamentowe; Jestem, który jestem. To wyrażenie mocno akcentuje następne słowa „Który jest i Który był, i Który ma przyjść”(Obj.1:8)

W kilku innych wersetach Pan Jezus przedstawiał się jako Pierwszy i Ostatni; „Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni,” Obj. 1:17; „A do anioła zboru w Smyrnie napisz: To mówi pierwszy i ostatni, który był umarły, a ożył;” Obj. 2:8; „A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Ten, który jest Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego.” Obj. 3:14;