Rozdział 2:2

2:2. Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, i wiem, że nie możesz ścierpieć złych, i że doświadczyłeś tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami. BW 
 
Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość, i to że złych nie możesz znieść, i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są, i żeś ich znalazł kłamcami. BT

Wiem o twoich czynach, o trudzie i o twojej wytrwałości, i o tym, że nie możesz znieść złych, i że poddałeś próbie tych, którzy się podają za apostołów, a nimi nie są, i odkryłeś, że są kłamcami. NP

Zbór w Efezie jest jednym z lepszych wzorców wspólnoty, którą Pan Jezus wysoko sobie cenił. Prawie same zalety: dobre uczynki, trud i wytrwałość, ocenianie ludzi i nie akceptowanie złych, poddawanie próbie samozwańczych apostołów. Poza jednym wyjątkiem, zbór godny naśladowania.

W Księdze Objawienia mamy spisane pewne reguły i zasady postępowania. Nasz Zbawiciel Pan Panów i Król Królów mówi do Kościoła co się Jemu podoba, co lubi, a czego nie lubi. Chce abyśmy poznali te upodobania i według nich żyli. Z listów do siedmiu wspólnot możemy ułożyć całą listę takich rzeczy. Po lekturze tej Księgi odniosłem wrażenie, że ta ostatnia księga Biblii jest jej streszczeniem. Pod pojedynczymi wyrazami i zwrotami, skrótami myślowymi ukryte mamy wszystko to, o czym czytamy w i innych miejscach Starego i Nowego Testamentu.

„Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją,” Jezus przygląda się naszym uczynkom, są one ważne, bo wiara bez uczynków jest martwa. W naszym studium jeszcze kilka razy zastanowimy się nad wagą uczynków. „I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.” Obj. 14:13

Chodzenie za Jezusem to codzienne noszenie krzyża, to nie jest ani rozrywka, ani zabawa. Bycie chrześcijaninem wtedy i dzisiaj kosztuje, trzeba ponosić trudy, przychodzi zwątpienie i zmęczenie, wielu chrześcijan na świecie płaci za wyznanie swojej wiary i za świadectwo Jezusa najwyższą cenę, swoje życie. Wielu traci kontakt z rodziną, traci majątki, pracę, zdrowie. Chrześcijanie dla tego dziedzictwa są wyśmiewani, poniżani. To jest trud. Do tego potrzebna jest wytrwałość i cierpliwość. O tym napiszę w następnych rozważaniach.

Co Biblia mówi na temat trudu: „Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.” 1 Tes. 1:3 BG; „Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni.” Hebr. 12:3; „Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.” 1 Tym. 4:10; A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. 1 Kor. 15:58

„I wiem, że nie możesz ścierpieć złych.” Dzisiaj mówi się, czyny nie są takie ważne jak się wam wydaje, w zasadzie funkcjonuje coraz częściej stara polska maksyma "czy się stoi czy się leży żywot wieczny się należy." Teologia liberalna głosi nikogo nie osądzaj, nad niczym się nie zastanawiaj, nie dyskutuj, a gdy ktoś "nie może znieść złych", taka postawa uznawana jest za legalizm i faryzeizm. Tymczasem Jezus pochwala nietolerancję. Dzisiaj jest presja, aby postępować zupełnie odwrotnie od tego co podoba się Jezusowi. Bądź przyjazny dla złych, dla niegodziwych. Zaakceptuj ludzi takimi jakimi są, bo miłość zakrywa mnóstwo grzechów. Nie osądzaj, nie rozsądzaj, nie poluj na zwiedzenia. Po prostu bądź przyjazny.

William Barclay w swoim komentarzu pisze, że mieszkańcy Efezu stanowili mieszaninę, gdyż byli podzieleni na sześć plemion. Jedno z nich to byli tubylcy, cztery to różne grupy Greków a jedna to diaspora Żydów. W mieście była świątynia Artemidy o wymiarach 130 metrów długości i 67 metrów szerokości. Całość opierała się na 120 wysokich kolumnach. Wewnątrz było wiele zakamarków. Będąc ośrodkiem kultu, świątynia Artemidy była ośrodkiem zbrodni i niemoralności. Teren świątyni był swego rodzaju azylem, każdy przestępca mógł tutaj czuć się bezpiecznie. Świątynia posiadała setki kapłanek uprawiających nierząd sakralny. Wszystko to sprawiało, że Efez był miejscem wyjątkowo przewrotnym.

Tymczasem Słowo Boże zachęca nas do rozsądzania i oceniania czynów wilków w owczych skórach, ludzi złych κακους (kakous), łotrów, ludzi niegodziwych. „Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać.” 1 Kor. 2:14; „Nakazujemy wam, bracia, w imieniu Pana Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który żyje nieporządnie,(wbrew porządkowi) a nie według nauki, którą otrzymaliście od nas.” 2 Tes. 3:6; „Czy nie waszą rzeczą jest znać prawo? Lecz wy nienawidzicie dobrego, a miłujecie złe?” (Micheasz 3,1-2). „Wtedy znowu dostrzeżecie, różnicę między sprawiedliwym, a bezbożnym, między tym, kto służy Bogu, a tym, kto mu nie służy” (Malachiasz 3,18).

„Poddałeś próbie tych, którzy się podają ψευδεις (pseudeis) za apostołów”. Dobrze rozumiemy co tutaj jest napisane. Podobnie jak wtedy, tak i dzisiaj we wspólnotach jest wiele imitacji i wielu pseudo apostołów, ludzi którzy sami się powołują, promują i wysyłają tu i ówdzie, będąc poza namaszczeniem Bożym, lub co gorsza, mając namaszczenie od ducha Antychrysta. Dzisiaj na podstawie Słowa Bożego z pomocą Ducha Świętego musimy rozsądzać i oceniać, poddawać próbie, aby stwierdzić, że ci którzy podają się za apostołów, za mężów Bożych po prostu kłamią i nimi nie są. Kościołowi jak nigdy wcześniej potrzebna jest służba strażnicza.

Sam Apostoł Paweł prosi aby rozsądzać jego wypowiedzi „Przemawiam jak do rozsądnych: Rozsądźcie sami, co mówię.” 1 Kor. 10:15; a w innym miejscu dodaje; „Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi” 1 Kor. 2:14-15; „A co do proroków, to niech mówią dwaj albo trzej, a inni niech osądzają (rozsądzają); Lecz jeśli wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo zwykły wierny, wszyscy go badają, wszyscy go osądzają (rozsądzają),” 1 Kor. 14:24, 29 Tu jest wyraźnie pokazana różnica pomiędzy osądzaniem a rozsadzaniem. Ta różnica ginie w polskich tłumaczeniach Biblii i wielu chrześcijan wrzuca rozsądzanie i osądzanie do jednego worka.


W innym miejscu Paweł pisze do Filipian: „I o to modlę się, aby miłość wasza coraz bardziej obfitowała w poznanie i wszelkie doznanie, Abyście umieli odróżniać to, co słuszne, od tego, co niesłuszne, abyście byli czyści i bez nagany na dzień Chrystusowy,” Filip. 1:9-10