A gdy wziął one księgi, zaraz ono czworo zwierząt i oni dwadzieścia i cztery starcy upadli przed Barankiem, mając każdy z nich cytry i czasze złote, pełne wonnych rzeczy, które są modlitwy świętych. BG
A kiedy wziął księgę, czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. BT
a gdy wziął zwój, cztery stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem, a każdy z nich miał cytrę i złotą czaszę pełną wonności, którymi są modlitwy świętych. NP
Zwycięstwo Chrystusa jest zwycięstwem unikalnym. Wzbudza w nas najwyższy szacunek, uwielbienie i podziw dla Pana. Starsi wraz z istotami żywymi po raz kolejny upadają na twarz, oddają głęboki pokłon Barankowi. Tylko Ten który jest na tronie i Baranek są godni przyjąć tą chwałę. Teraz uwielbienie toczy się w trzech kręgach. Pierwszy to dwudziestu czterech starszych i istoty żywe, drugi to krocie aniołów i trzeci wszelkie stworzenie. Dzisiaj przyglądniemy się pierwszemu.
"Zacznijcie śpiew i w bęben uderzcie, w harfę słodko (mile) dźwięczącą i lirę!" Ps 81:3
Przed Barankiem upada dwudziestu czterech starszych. W swoich dłoniach mają dwie rzeczy κιθαρας (kitharas) cytry kitary, oraz φιαλας (fialas) czasze, wypełnionych θυμιαματων (thymiamatōn) kadzidłem którym są modlitwy świętych.
„Dziękujcie Panu na cytrze! Grajcie mu na dziesięciostrunnej harfie! Śpiewajcie mu pieśń nową, Grajcie pięknie z okrzykiem radosnym! Ps. 33:2-3; „Wznoście Panu okrzyki radosne, wszystkie ziemie; Weselcie się, cieszcie się i grajcie! Grajcie Panu na cytrze I głośno śpiewajcie!” Ps. 98:4-5; Wtedy przystąpię do ołtarza Bożego, Do Boga wesela i radości mojej, I będę cię wysławiał na cytrze, Boże, Boże, mój...!" Ps. 43:4; „Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną, Grajcie Panu naszemu na cytrze!” Ps. 147:7
Pierwsza rzecz jaka mieli starsi to, nie harfy w dzisiejszym znaczeniu, ale liry bądź cytry, instrumenty które często były używane do akompaniamentu przy śpiewie. Wzmianka o tych instrumentach jest tu czymś naturalnym, ponieważ wiąże się z hymnem, który ma być zaraz śpiewany, o czym czytamy w następnych wierszach. Tak sobie myślę, że chciałbym kiedyś zaśpiewać głośno Panu przy akompaniamencie dwudziestu czterech cytr. Może to jest jakaś wskazówka jak powinny wyglądać dzisiejsze zespoły muzyczne w kościołach. Nie jestem muzykiem, ale podobno dźwięk cytr podnosi ducha, wycisza, jest dostojny i chyba odbiega od dźwięku dzisiejszych instrumentów muzycznych używanych do uwielbienia. Poza tym muzyka tutaj jest tłem dla hymnu, a nawet wydaje mi się, że na ten moment muzyka zanika, a uwielbienie jest śpiewane a cappella.
Drugą rzeczą jaką mieli starsi to złote czasze, półmiski. Były to naczynia w których w Starym Testamencie trzymano ofiary płynne i sypkie, również kadzidło. Czasze z kadzidłami umieszczono na podniesieniu na stole ofiarnym w świątyni. Kadzidło było czymś drogocennym, wyjątkowym i świętym. Fakt że modlitwy świętych zawarte zostały w złotych czaszach, wskazuje na to, że w Niebie modlitwy były i są uważane za coś bardzo drogocennego, są świętością nad świętościami. Czy masz taka świadomość, że dzisiejsza Twoja modlitwa wypełni złotą czaszę w Niebie?
Hughes w swoim komentarzu pisze; „Wonności te, zauważa Św. Jan, to modlitwy świętych. W obrządku w przybytku, a później w świątyni rano i wieczór na ołtarzu kadzidlanym umieszczonym w miejscu świętym, wyłożonym złotem, spalano wonne korzenie; była to “stała ofiara kadzidlana przed Panem“ (2 Moj. 30:1-8). W ten sposób została przedstawiona modlitwa Bożego ludu wznosząca się jak miła woń. Prośba psalmisty “niech wznosi się ku tobie modlitwa moja jak kadzidło“ wyraża jego pragnienie znalezienia akceptacji u Boga (Ps 141:2). Podobnie dla całego ludu czas kadzenia był czasem modlitwy. “Cała zaś rzesza ludu modliła się na dworze [przed miejscem świętym] w godzinie tej ofiary [ofiary z kadzidła]“. Łuk 1:9-10 Nie ulega wątpliwości, że modlitwy świętych, gdy ci zmagają się i cierpią w ziemskiej pielgrzymce, są miłe ich niebiańskiemu Ojcu."
„I zrób z tego wonne kadzidło, mieszaninę, tak jak się robi wonności: posoloną, czystą, świętą. Rozetrzyj to na proszek i połóż część tego przed Skrzynią Świadectwa w Namiocie Zgromadzenia, gdzie będę się z tobą spotykał, To będzie dla was świętością nad świętościami. A kadzidła, które sporządzisz według tego składu, nie sporządzajcie dla siebie. Dla ciebie będzie to święte, poświęcone tylko dla Pana,” 2 Moj. 30:35-37
"Następnie weźmie pełną kadzielnicę rozżarzonych węgli z ołtarza, który jest przed Panem, i pełne garście miałkiego wonnego kadzidła i wniesie poza zasłonę, I nasypie kadzidła na ogień przed Panem, aby obłok z kadzidła okrył wieko, które jest ponad Świadectwem, i aby nie zginąć." 3 Moj. 16:12-13
Książęta plemion izraelskich wśród ofiar składali złote czasze pełne kadzidła. "Złotych czar było dwanaście, pełnych kadzidła, każda czara po dziesięć sykli według sykla świątynnego. Wszystkiego złota w tych czarach było sto dwadzieścia sykli." 4 Moj. 7:86
„Niech wznosi się ku tobie modlitwa moja jak kadzidło, A podniesienie rąk moich jak ofiara wieczorna! Ps. 141:2
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz