Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła, i dano jej oblec bisior lśniący i czysty - bisior bowiem oznacza czyny sprawiedliwe świętych. BT
Cieszmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę, gdyż nadeszło wesele Baranka, i przygotowała się Jego Małżonka; i dano jej ubrać się w czysty, lśniący bisior, gdyż bisior oznacza sprawiedliwe czyny świętych. NP
Weselmy się i radujmy się, a dajmy mu chwałę; bo przyszło wesele Barankowe, a małżonka jego nagotowała się. I dano jej, aby się oblekła w bisior czysty i świetny,; albowiem bisior są usprawiedliwienia świętych. BG
A Jego małżonka jest gotowa…
Słyszymy teraz niebiańskie alleluja, bo oto Chrystus przyszedł w Chwale, by wziąć do siebie swoją Oblubienicę, Kościół. Nastąpi upragnione i oczekiwane spotkanie pod baldachimem. Niebo świętuje Boże zwycięstwo nad nierządnicą, Babilonem. Jan słyszy donośny głos wielkiego tłumu. Zastępy anielskie przypisują zbawienie, chwałę i moc Bogu. Ogłaszają, że dokonując sądu nad Wielka Nierządnicą, Bóg doprowadził do doskonałości zbawienie swojego ludu.
W Starym Testamencie wybrany naród izraelski był określany Bożą umiłowaną żoną. Piszą o tym prorocy głównie Izajasz, Ezechiel i Ozeasz oraz przepiękna Księga Pieśni nad Pieśniami.
"Bo twoim małżonkiem jest twój Stwórca, - jego imię Pan Zastępów - a twoim Odkupicielem Święty Izraelski, zwany Bogiem całej ziemi. Gdyż Pan uzna cię znów za małżonkę, niegdyś porzuconą i strapioną w duchu. Bo czy można wzgardzić małżonką poślubioną w młodości? - mówi twój Bóg. Izaj. 54:5-6
"Już nie będą mówić o tobie: "opuszczona", a o twojej ziemi nie będą mówić: "pustkowie", lecz będą cię nazywali: "Moja Rozkosz" a twoją ziemię: "Poślubiona", gdyż Pan ma w tobie upodobanie, a twoja ziemia zostanie poślubiona. Bo jak młodzieniec poślubia pannę, tak poślubi cię twój Odnowiciel, a jak oblubieniec raduje się z oblubienicy, tak twój Bóg będzie się radował z ciebie. Izaj. 62:4-5
"A gdy znowu przechodziłem koło ciebie i widziałem cię, oto nadszedł twój czas, czas miłości. Wtedy rozpostarłem nad tobą poły swojej szaty i nakryłem twoją nagość, związałem się z tobą przysięgą i zawarłem z tobą przymierze mówi Wszechmocny Pan - i stałaś się moją. I obmyłem cię wodą, spłukałem z ciebie twoją krew i pomazałem cię olejkiem. Potem przyodziałem cię szatą haftowaną, nałożyłem ci sandały z miękkiej skórki, dałem ci zawój z kosztownego płótna i jedwabną zasłonę. Przyozdobiłem cię klejnotami, włożyłem naramienniki na twoje ramiona i naszyjnik na twoją szyję. Dałem ci też kolczyk do nozdrzy i nausznice do uszu, i ozdobny diadem na twoją głowę. I zdobiłaś się złotem i srebrem, a twoją szatą było kosztowne płótno i szkarłat, i haftowana tkanina; jadłaś najprzedniejszą mąkę i miód, i oliwę, i stawałaś się coraz piękniejsza, i dostąpiłaś królewskiej godności. A twoja sława z powodu twojej piękności rozeszła się wśród narodów, Była bowiem doskonała dzięki mojej ozdobie, którą włożyłem na ciebie - mówi Wszechmocny Pan. Ezech." 16:8-14
Według zwyczajów weselnych na Bliskim Wschodzie, oblubienica stawała się żoną na jakiś już przed weselem i ucztą weselną. Po zaślubinach, zaręczynach następowała przerwa, która trwała czasem cały rok. W tym czasie omawiane były warunki małżeństwa. Pan młody, płacił należność za pannę młodą i szykował mieszkanie, najczęściej w obrębie posiadłości ojca, a oblubienica przygotowywała się i była obserwowana, czy okaże się wierna i czystą. „Zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą; albowiem zaręczyłem was z jednym mężem, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą,” 2 Kor. 11:2
„ Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.” 1 Kor 1:9
Ta przerwa od zaślubin do wesela, w historii kościoła to cały okres ewangelii, od śmierci Jezusa do Jego powtórnego przyjścia. W tym czasie, Jezus wykupił kościół, swoją drogocenną krwią, płacąc najwyższą cenę, swoje życie. Następnie odszedł do Ojca by przygotować mieszkanie.
"W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli." Jan. 14:2-3
W czasie tej przerwy Oblubienica, γυνη αυτου ητοιμασεν εαυτην (gynē autou hētoimasen heautēn) Jego żona ma się przygotować, ma być gotowa na oczekiwany dzień γαμος του αρνιου gamos tou arniou wesela Baranka.
Pan Jezus w swoim nauczaniu nawiązywał do uroczystości i zwyczajów weselnych. Mamy przypowieść o uczcie weselnej z Matusza 22 rozdział, i przypowieść o dziesięciu pannach z 25 rozdziału Mateusza. Jan Chrzciciel nazywa się przyjacielem Oblubieńca. Pierwszego cudu, zamiany wody w wino, dokonał podczas uczty weselnej w Kanie Galilejskiej. Małżeństwo jest darem Bożym, Bóg łączy dwoje ludzi w jedno ciało. Tą szczególną więź Pan Jezus użył jako przykład swojego związku z Kościołem.
„Bo mąż jest głową żony, jak Chrystus Głową Kościoła, ciała, którego jest Zbawicielem . Ale jak Kościół podlega Chrystusowi, tak i żony mężom swoim we wszystkim. Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, Aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, Aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany.” Efez. 5:23-27
Dalej czytamy, że και εδοθη αυτη δικαιωματα εστιν των αγιων (kai edothē autē dikaiōmata estin tōn hagiōn) i zostało dane jej przyoblec się w sprawiedliwe czyny, sprawiedliwe dzieła świętych. Nowy Testament Mesjański ten werset oddaje w następujący sposób: "Dano jej do włożenia cienko tkany len, jaśniejący i czysty. Cienko tkany len oznacza sprawiedliwe czyny ludu Bożego."
Usprawiedliwienie i świętość jest darem, ale trzeba po pierwsze chcieć otrzymać ten dar, a po drugie go pielęgnować. Zbawienie nie jest z uczynków, ale do dobrych uczynków. Pan Jezus daje kościołowi szatę, ale trzeba chcieć ją włożyć, a następnie utrzymać ją w czystości. Księga Objawienia dwukrotnie mówi o praniu szat. Sprawa uczynków jest bardzo istotna w nauce Nowego Testamentu. W Objawieniu mamy piętnaście odniesień do uczynków. I jest tutaj raczej mowa nie tyle o drobnych dobrych uczynkach, co o dziełach. Jakub pisze, że "wiara bez uczynków jest martwa." Wiele miejsca w kwestii uczynków poświęca apostoł Paweł w listach np. do Efezjan czy do Tytusa.
Również prorok Izajasz w piękny, poetycki sposób nawiązał do symbolu szaty zbawienia, pisze on, że jako oblubienica otrzymuje szatę i płaszcz sprawiedliwości od Pana, ale sam zdobi się we własne klejnoty. Tymi klejnotami jest uświęcone postępowanie, nasze uczynki.
„Bardzo się będę radował z Pana, weselić się będzie moja dusza z mojego Boga, gdyż oblókł mnie w szaty zbawienia, przyodział mnie płaszczem sprawiedliwości jak oblubieńca, który wkłada zawój jak kapłan, i jak oblubienicę, która zdobi się we własne klejnoty.” Izaj. 61:10
O czystości szat, naszego sumienia, charakteru, postępowania czytaliśmy także w liście do zboru w Sardes. „Lecz masz w Sardes kilka osób, które nie skalały swoich szat, więc chodzić będą ze mną w szatach białych, dlatego, że są godni. Zwycięzca zostanie przyobleczony w szaty białe, i nie wymażę imienia jego z księgi żywota, i wyznam imię jego przed moim Ojcem i przed jego aniołami.” Obj. 3:4-5
Interesującą myśl podaje Zac Poonen: "Zauważ, że nie jest powiedziane, że to Pan przygotował oblubienicę. Nie, w przeciwieństwie do tego jest powiedziane, że „oblubienica przygotowała się” . To MY musimy się przygotować na przyjście Pana. Wielu wierzących wie, że jeśli chodzimy w światłości, tak jak Bóg jest w światłości, krew Chrystusa oczyszcza nas z wszelkiego grzechu (I Jan. 1:7). Ale jest to połowiczne zrozumienie tej prawdy, gdyż i my również musimy się oczyszczać.
W związku z tym rozważmy trzy wiersze: (1) I Jana 3:3: „A każdy, kto pokłada w nim tę nadzieję, OCZYSZA SIĘ, jak i on jest czysty”. Poprzedni werset mówi o nas, stających się jak Chrystus, kiedy powróci. Ale czym jest ten JEDEN znak , tych którzy mają w swoich sercach nadzieję na powrót Chrystusa? Oczyszczają się stale. I kiedy przestaną? Tylko wtedy, gdy staną się tak czyści, jak Chrystus! Więc można powiedzieć, całkowicie biblijnie, że „każdy, kto NIE ma nadziei powtórnego przyjścia Chrystusa może być zidentyfikowany przez ten fakt, że NIE oczyszcza się w swoim codziennym życiu do Chrystusowego standardu czystości”!!
(2) II Kor. 7:1: „Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej”. Mowa tutaj o obietnicach wymienionych w poprzednich wierszach (II Kor. 6:14-18), które są bardzo podobne do wezwania w Księdze Objawienia 18:4: „Wyjdźcie z niej, mój ludu, abyście nie byli uczestnikami jej grzechów i aby was nie dotknęły jej plagi.”. Musimy się oczyścić, aby obietnice te spełniły się dla nas. Z czego mamy się oczyścić? Z WSZELKIEGO skalania ciała i ducha. W ten sposób przygotowuje się oblubienica Chrystusa. Ci, którzy nie mają najmniejszego udziału w oczyszczaniu samych siebie, nie powinni twierdzić, że są częścią oblubienicy.
(3) II Tym. 2:20,21: „W wielkim zaś domu (to jest kościół)znajdują się nie tylko naczynia złote i srebrne (to są zwycięzcy), lecz także drewniane i gliniane, niektóre do [użytku] zaszczytnego, a inne do niezaszczytnego. Jeśli więc ktoś OCZYŚCI SAMEGO SIEBIE z tego [wszystkiego], będzie naczyniem do [użytku] zaszczytnego, uświęconym i użytecznym dla Pana, przygotowanym do każdego dobrego czynu”. Wszyscy zaczynamy jako naczynia niehonorowe - nawróceni, ale jeszcze nie podobni do Chrystusa. W tym miejscu dowiadujemy się, że możemy się oczyścić i stać się zaszczytnymi, uświęconymi (oddzielonymi od grzechu), złotymi naczyniami, które są przydatne dla Pana, do wszelkiego dobrego dzieła, które zaplanował dla nas. Wszystko zależy od tego, jak poważnie traktujemy wezwanie nas do oczyszczenia się. W ten sposób przygotowuje się oblubienica Chrystusa."
"Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie niesplamionym przez świat." Jak. 1:27
„Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.” Efezjan 2, 10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz